I guerra mundial
View more presentations from nuriaccastelo.
martes, 9 de noviembre de 2010
jueves, 15 de abril de 2010
O sector primario
Check out this SlideShare Presentation:
O sector primario
View more presentations from nuriaccastelo.
lunes, 12 de abril de 2010
LA ALEMANIA NAZI
En Noviembre de 1918, tras la abdicación del emperador Guillermo II, se proclama la República en Berlín. La nueva República firmará el armisticio con los aliados y se enfrentará a ataques de la extrema izquierda y de la derecha nacionalista.
La nueva República recibirá el nombre de la ciudad alemana donde se reunió la Asamblea Constituyente
La nueva constitución instaura una república con sufragio universal, un presidente con mucho poder y un canciller como jefe de gobierno. En las primeras elecciones triunfan los partidos moderados, que , en coalición, firmarán con Francia el humillante Tratado de Versalles, lo que agravó la ya de por sí desastrosa situación económica alemana tras la guerra.
Durante los primeros años 20 Alemania vivió una gran inestabilidad económica, con hiperinflación , y una situación de malestar social y político caracterizado por varios intentos de golpes de Estado. Tras el Plan Dawes y el Pacto de Locarno, en 1924, se vivió una época de relativa calma y prosperidad hasta la crisis de 1929.
COMIENZOS DEL NAZISMO
En 1919 se fundó en Munich el Partido de los Trabajadores alemanes (DAP) , nacionalista , antiliberal y racista. En 1920 Hitler convierte el Partido en el Partido Nacionalsocialista Alemán de los Trabajadores (NSDAP o Partido Nazi). Hitler destacará por su oratoria y su ideología ultranacionalista y violenta. Colabora en la redacción del ideario del Partido, los 25 puntos. Asimismo fundan las Secciones de Asalto o SA, asociación paramilitar para ejercer la violencia contra la oposición.
La ideología nazi coincide con la fascista en su espíritu antidemocrático, anticapitalismo y anticomunismo así como en la exaltación de la violencia. Pero defiende un nacionalismo exacerbado de corte racista que propugna la pureza racial y la eliminación de los enemigos del pueblo alemán: demócratas, marxistas y judíos así como la unión de territorios donde vivan alemanes; es la teoría del espacio vital (lebensraum)
En 1921 Hitler es elegido jefe absoluto del partido (führer). En 1923, ayudado de otros partidos ultranacionalistas, prepararon un golpe de Estado (putsch de Munich) que resultó un fracaso. Hitler fue encarcelado. En prisión escribirá su obra” Mein Kamf” (Mi lucha) donde recoge sus ideas principales sobre la superioridad de la raza aria, la teoría del espacio vital o el antisemitismo.
Tras su salida de prisión Hitler prepara el programa de su partido para convertirlo en un partido de masas, critica con dureza el Tratado de Versalles, fomenta el antisemitismo y decide participar en las elecciones utilizando la propaganda para alcanzar el poder.
EL ASCENSO DE HITLER AL PODER
Los nazis, apoyados por la violencia de las SA, pasan, en las elecciones de 1930, de 12 a 107 diputados, convirtiéndose en el segundo partido del Reichstag. A partir de ahora Hitler obtiene el apoyo de la derecha tradicional y nacionalista para eliminar a sectores socialistas y comunistas a través de un sistema autoritario.
En 1932, en lo más crudo de la crisis, se celebran elecciones presidenciales con dos candidatos: Hindenburg , el hasta entonces presidente que estaba haciendo uso de poderes extraordinarios y Hitler. Ganó Hindenburg gracias al apoyo de derecha moderada y socialdemócratas.
En julio de 1932 se convocan elecciones al Parlamento y el partido Nazi se convierte en el más votado con 230 escaños. El canciller Von Papen convocó nuevas elecciones en noviembre para debilitar a Hitler. Los nazis pierden 2 millones de votos. Parecía que los nazis entraban en declive. Pero entonces en enero de 1933 , Von Papen le pide a Hindenburg que nombre a Hitler canciller para controlar a sus rivales políticos, pensando que podría controlar a Hitler. Pero los acontecimientos demostrarían su error.
EL NACIMIENTO DEL TERCER REICH
Una vez en el gobierno, Hitler se va a hacer con todos los resortes del poder. Primero convoca nuevas elecciones para marzo de 1933, que se desarrollarán en un clima de violencia practicada por las SA y las SS (cuerpo militar de élite para salvaguardar el nacionalsocialismo) sobre los partidos de izquierdas.
En este contexto se produjo el incendio del Reichstag (parlamento) del que se culpó a un comunista, aprovechando así para prohibir el partido comunista y suspender derechos constitucionales. El incendio fue ordenado por Hitler.
En las elecciones, Hitler obtiene el 43 % de los votos. Sin mayoría absoluta, se apoya en la derecha y se otorga plenos poderes como canciller durante cuatro años. A continuación eliminó al resto de los partidos excepto al NSDAP.
Para reforzar la dictadura de partido único y crear un Estado totalitario se granjeó el apoyo de la oligarquía capitalista y el ejército y a continuación eliminó a los opositores dentro de las SA, asesinando a su líder, Röhm , y a sus dirigentes en la llamada Noche de los cuchillos largos.
En agosto de 1934 muere Hindenburg y Hitler se nombra presidente del Tercer Reich ( Imperio Alemán) o Führer, jefe único e indiscutible.
POLÍTICA INTERIOR
Control de la población: terror y propaganda
El Partido nazi controlará al ejército. Las SS y la Gestapo (policía política) dirigidas por Himmler, garantizarán la eliminación de cualquier oposición. Como resultado entre 1933 y 1939 fueron enviados un millón de alemanes a campos de concentración
Se impuso también una rígida censura sobre actividades artísticas y literarias.
La propaganda quedó en manos de Joseph Goebbels. Se controlaron todos los medios de comunicación: prensa, radio, cine. Se transmitía a través de ellos una imagen sobrehumana de Hitler y otra denigrante de los judíos.
Como resultado la oposición a Hitler fue prácticamente nula.
Racismo y antisemitismo
POLÍTICA EXTERIOR
La ideología nazi propugnaba el expansionismo de Alemania más allá de las fronteras marcadas por Versalles. Este expansionismo se basó en el “pangermanismno”, es decir, la idea de que todos los alemanes de Europa debían unirse formando un solo Estado y en la teoría del espacio vital, (lebensraum) según la cual los arios tenían derecho a conquistar territorio sometiendo a otras razas inferiores. Esta expansión se haría mediante la guerra.
El rearme aumentó el empleo y reactivó la industria. La política económica se orientó a la autarquía. Así clases obreras, clases medias y grandes industriales apoyaron su política, política que a medio plazo sólo podría sostenerse con el estallido de una guerra.,
O FASCISMO
O FASCISMO E O NAZISMO
No período de entreguerras os problemas económicos provocaron a perda de confianza nos sistemas democráticos e o ascenso das ditaduras de dereitas. A desestabilización foi produto do medo ao contaxio da revolución rusa e ao desenvolvemento de organizacións de ultradereitas e nacionalistas.
Os partidos fascistas caracterizáronse polo rexeitamento violento ao sistema parlamentario liberal, odio ao comunismo, nacionalismo racista exacerbado e culto á violencia. Os exemplos máis claros foron o fascismo en Italia en 1922 e o nazismo en Alemaña desde 1933 .
DEMOCRACIAS E DITADURAS NA EUROPA DE ENTREGUERRAS
As democracias
Tras a Primeira Guerra Mundial a democracia consolidouse na Europa Occidental e nórdica e estendeuse polos novos Estados do centro e leste de Europa, xeneralizándose así en prácticamente todo o continente coa excepción de Rusia (sistema comunista) e Hungría.
Pero os gobernos democráticos non foron capaces de resolver os graves problemas políticos sociais e económicos da Europa de entreguerras polo que amplos sectores da poboación defenderon a necesidade de Estados fortes e totalitarios. Esta necesidade xustificouse nun primeiro momento para frear o avance das Revolucións comunistas e a onda de folgas e manifestacións obreiras cara 1919 e 1920.
Pero tras a crise do 1929 e os seus terribles efectos, a poboación radicaliza as suas posturas políticas . Os valores democráticos son cuestionados e burguesía e clases medias queren un Estado forte que impoña disciplina e cohesión nacional.
Neste contexto, fascismo e nazismo que defendía un nacionalismo exaltado e violento imposto por un partido único, conseguiron gran apoio popular.
O triunfo das ditaduras
A democracia só resistiu nos países nos que estaba máis asentada. Nestes, o capitalismo reformouse e o Estado interveu na economía. Os partidos socialistas comezan a integrarse no xogo parlamentario.
Pero no resto de Europa, a inestabilidade económica e política favoreceu o éxito do partido nazi e outros partidos nacionalistas radicais nos países de Europa central, balcánica e mediterránea (España 1936).
En 1939 a maioría de sistemas políticos de Europa eran ditaduras de dereitas.
O FASCISMO
Entre 1920 e 1930 aparecen os movementos fascistas cunhas características comúns: antidemocráticos, anticomunistas, nacionalistas exaltados, culto a un líder e uso da violencia.
A ideoloxía fascista
Características:
- defensa dun Estado totalitario que controle todos os aspectos da vida : política, economía, cultura , pensamento...Nega os principios de liberdade individual do Liberalismo político, os dereitos, a igualdade, a separación de poderes...
- ditadura de partido único dirixido por un líder carismático ao que se lle rinde culto e se debe obedecer cegamente.
- Anticomunismo e anticapitalismo, formulando unha “terceira vía” o socialismo nacional, que pretendía acabar có conflito de clases.
- Nacionalismo exacerbado, expansionista e militarista.
- Racismo, considerando a raza branca como superior; e sobretodo destaca o antisemitismo do nazismo que consideraba a raza aria superior e aspiró a desaparición da raza xudea.
-Exaltación de elementos irracionais da conduta e polo tanto rexeitamento do racionalismo.
- Defensa da violencia como medio para acadar os seus obxectivos. Baixo esta idea crearon organizacións paramilitares donde a disciplina, os símbolos, mitíns, desfiles tiñan unha gran importancia.
Bases sociais do fascismo
Os movementos fascistas nunca lograron un maioritario apoio popular aínda que a súa base social pasou de ser minoritaria a ampla, sobre todo en Italia e Alemaña.
Os sectores sociais desarraigados tras a 1ª Guerra Mundial (militares)foron os primeiros en ser recrutados. Despois, coas dificultades económicas foron sumándose membros de clase media e importantes sectores da poboación obreira. Grandes empresarios e terratenentes ofreceron un apoio fundamental, xa que pensaban que controlando estes partidos se lograría un poder executivo forte e estable. Tamén exército e policía simpatizaron con estes movementos.
A ITALIA FASCISTA
A crise do réxime liberal italiano
Despois da guerra o paro e a inflación disparáronse en Italia. Folgas de obreiros , reclamando melloras salariais e laborais e revoltas campesiñas reclamando terras asolaban o país. Estas revoltas adquiriron carácter revolucionario entre 1919 e 1920 , coa ocupación de terras e fábricas. Empresarios e terratenentes estaban atemorizados.
Xunto a esta crise social hai unha crise política xa que gañan peso os partidos socialistas de corte bolxevique fronte aos tradicionais.
O Partido Socialista, pola súa banda, tiña divisións internas entre os reformistas, partidarios de colaborar có réxime parlamentario e os que defendían a revolución que acabarán fundando o Partido Comunista de Italia.
Esta situación súmase ao feito de que tras a Guerra os italianos non obteñen os territorios prometidos ,como Fiume, que de feito foi ocupado polo poeta Gabrielle D´Annunzio aínda que abrigado a abandonalo polo goberno italiano.
A marcha ao poder do fascismo
O fundador do Fascismo foi Benito Mussolini, de pasado socialista pasou a ser nacionalista extremo e anticomunista ante a decepción da postura dos aliados na guerra. En 1919 fundou os Fasci Italiani di Combattimento, grupo paramilitar ataviados con camisa negra que defendían posicións ultranacionalistas con tintes socialistas. A súas accións foron violentas como destrucción do diario socialista Avanti, ataque a organizacións campesiñas e obreiras atacando as súas sedes.
Por outra banda, a medida que gañaban apoios entre clases media e empresarios, comezaron a tomar parte na loita parlamentaria a través do recén fundado (1921) Partido Nacional Fascista. En 1922 e tras o fracaso dunha folga xeral, deciden a toma do poder. O 22 de Outubro de 1922 é a “marcha sobre Roma” que significa a toma de poder de xeito efectivo. O rei Vítor Manuel III negóuse a sancionar esta acción e pedíulle a Mussolini que formara goberno.
A etapa parlamentaria
Entre 1922 e 1925 Mussolini é primeiro ministro e foi, paulatinamente sustituíndo a democracia pola súa ditadura persoal. Nun primeiro momento formou un goberno de coalición cós liberais e conservadores. En 1924 os fascistas asesinan ao líder socialista Matteotti por pretender a nulidade das eleccións. Non lles deixan aos socialistas ocupar os seus escanos. Foi o comezo da ditadura.
A ditadura fascista
Desde 1925 Mussolini elimina toda oposición mediante a creación da policía política (OVRA), supresión de partidos políticos e sindicatos e tamén mediante a censura.
Creose un réxime totalitario de partido único con Mussolini, o Duce, como líder.
Cós Pactos de Letrán coa Igrexa Católica o Estado Italiano é recoñecido e nace o Estado Vaticano. A relixión católica pasa a ser a única relixión oficial do Estado.
O Estado Fascista controla a educación mediante os mestres e profesores universitarios e integra aos nenos desde os 4 os 18 anos nas organizacións xuvenís fascistas. Asimesmo controlaba a cultura e os medios de comunicación mediante o Ministerio de Propaganda. A muller foi animada a incorporarse á vida laboral pero cobraban menos que os homes e ademáis reforzóuse o seu papel de nai cunha política natalista.
Na política económica o Estado aplicou unha política liberal pero despois cedeu a unha política intervencionista controlando a producción no campo, a revalorización da lira e pretendeu a autarquía industrial mediante a creación do IRI (Instituto Italiano para a recosntrucción). En canto aos sindicatos, fixo unha política de eliminación de conflitos de clase integrando obreiros e patróns nunha mesma organización, sistema que lle permitía controlar aos traballadores.
A partir de 1936 Mussolini da paso a una auténtica economía de guerra.
domingo, 7 de marzo de 2010
A CRISE DO 29
A ECONOMÍA DE ENTREGUERRAS 1918-1939
1- CONSECUENCIAS ECONÓMICAS DA GUERRA
A guerra supuxo a perda de millóns de vidas humanas e a destrucción de infraestructuras , bens de equipo ademáis de ter enormes custos financieros: reservas de ouro, emisión de débeda pública e aumento de papel moeda coa conseguinte inflación*.
- a emisión masiva de papel-moeda provoca inflación; ao ser o valor que respalda a esa moeda o mesmo e máis a cantidade de billetes en circulación, estes perden valor, é decir, depreciase a moeda e suben os prezos (inflación).
Os tratados de paz tamén tiveron efectos económicos negativos. Alemaña perdeu territorios e as rexións mineiras máis ricas. Ademáis é tratada con excesiva dureza pois é obrigada a pagar indemnizacións que superan a súa capacidade. Ao non pagar, Francia tampouco poder facer fronte as reparacións. Ponse de manifesto tamén as diferencias entre EEUU, partidario de revisar as cantidades que tiñan que pagar os alemáns, e os seus antigos aliados, proclives a tratar a Alemaña con máis severidade.
Tratado de Versalles
Neste contexto de tensión vaise dar un breve boom económico nos anos 1919-1920 grazas ao mantemento dos créditos e a demanda dos países europeos. Pero este crecemento económico foi breve ao cortaren os Estados Unidos os créditos.
Para tratar de solucionar a crise preténdese controlar a inflación con distintas políticas:
- Nos EEUU e Reino Unido: políticas deflacionistas (reducción de créditos, recorte do gasto público, redúcense os billetes en circulación para provocar descenso de precios) e proteccionismo que provocaron paro e descenso de producción.
- Nas potencias centrais europeas (Alemaña, Austria…) desátase unha hiperinflación sen precedentes pola emisión masiva de billetes. Como consecuencia Alemaña non puido facer fronte as indemnizacións e Francia ocupa a conca mineira do Ruhr en xaneiro de 1923.
2-DECLIVE DA HEXEMONÍA EUROPEA
A primeira Guerra Mundial deixa como herdanza a perda da hexemonía europea en todas as ordes, tanto política, económica ou miitar a favor dos EEUU. O centro mundial das finanzas se traslada de Londres a Nova York e a maior parte de capitais investidos son norteamericanos. As potencias europeas atópanse endebedadas.
Os Estados Unidos convírtense en banqueiros do mundo, con máis reservas de ouro, e en acreedores de Europa. Os Estados Unidos posúen unha industria nova, principalmente baseada no automóbil.
3- RECUPERACIÓN ECONÓMICA : PLAN DAWES
Para restablecer o sistema monetario internacional , convócase a Conferencia de Xénova (1922) co obxectivo de estabilizar as moedas e retornar ao patrón ouro*. Estados Unidos xa o fixera pero no resto de países é difícil xa que as reservas eran escasas despois da guerra. Dende este momento respáldanse as moedas dos países con reservas deste metal e con outras divisas. Tamén decidiron eliminar o proteccionismo, pero nos EEUU e Reino Unido avanzou aínda máis.
Para estabilizar as moedas europeas un comité presidido polo vicepresidente americano Dawes propón fortalecer a economía alemá para que poida pagar as reparacións de guerra. É o chamado Plan Dawes de 1924 que tivo os seguintes rasgos:
- concesión dun empréstito a Alemaña.
- Reducción do total da débeda (un tercio das fixadas en 1921)
e fixación de anualidades de 1000 millóns de marcos e 2500 a partir do 5º ano cando xa a economía alemá estivera mellor.
O resultado foi a recuperación da economía alemá, o pago das indemnizacións , a devolución dos préstamos e a volta a circulación de capitais, con un problema, a maioría destes capitais, ata un 60% son americanos.
A partires deste momento a economía mundial entra nun período de rápida expansión e prosperidade.
4- OS FELICES ANOS VINTE.
A expansión económica ten como centro os Estados Unidos que dende 1922 a 1929 tivo un espectacular crecemento da producción industrial e das exportaións.
Este crecemento foi notable nos sectores do automóbil , as industrias eléctricas, electrodomésticos, petro química ,química lixeira,aeronáutica e producción de electricidade.
A industria do automóbil foi a máis destacada,acaparando o 80% da producción mundial e baseándose nos novos modelos productivos de producción en masa e racionalización do traballo (taylorismo) e producción estandarizada e en cadea (fordismo) dando como resultado o aumento de producción e abaratamento dos prezos.
Foi a época do consumo de masas, incentivado pola publicidade e o crédito.
Traballo en cadea na fábrica Ford
5- OS SIGNOS PRECURSORES DA DEPRESIÓN
Durante catro anos a economía mundial vive nun ambiente de optimismo baseado en dous procesos que non se podían soster de xeito indefinido: a superproducción e a especulación.
A superproducción considérase a causante la depresión do ano 29. Terminada a guerra a producción industrial europea e a extraeuropea que se iniciara durante a guerra, súmanse sen que aumente o consumo. Esta situación provoca un aumento dos stocks (excedentes).
Paralela á superproducción industrial está a agrícola, provocada por unhas colleitas excepcionais a partir de 1925.Estes excedentes súmanse aos industriais.
A especulación. A pesar do desfase entre producción e ventas as cotizacións en bolsa non deixaron de subir. Para isto só existe unha explicación : a inflación do crédito. Os costes da producción afróntanse con créditos bancarios e así repártense beneficios Pero é unha situación artificial. A especulación comeza na construcción en zonas de sol e praia como Florida. Despois segue en sectores antes deprimidos. Os investidores compran accións a crédito levados polo espellismo dunha ganancia fácil. Os bancos respaldaban estes créditos orientados a economía especulativa máis que os orientados a economía productiva.
6-O CRACK DO 29 E A GRAN DEPRESIÓN
A situación da bolsa era en realidade moi fráxil polo desequilibrio entre o estancamento da economía real e o desmesurado crecemento das accións, o que deu lugar a unha burbulla especulativa. Non se correspondía o valor dos títulos cos beneficios reais das empresa.
Xoves 24 de Outubro, crack na Bolsa de Nova York
Na primavera de 1929 as accións comezaron a baixar.Ademáis os bancos concedían menos préstamos. Un primeiro descenso brusco das cotizacións, provocado pola retirada de investidores, fixo extenderse o pánico entre os que compraran a crédito e intentan vender as súas accións canto antes para pagar débedas. O 24 de outubro puxéronse á venda 13 millóns de títulos que non atopan comprador. Cinco días máis tarde eran 16 millóns e medio. O mercado quedou colapsado e o afundimento da bolsa continuou deica 1933.
Cotizacións das accións
O afundimento da Bolsa deu lugar a unha reacción en cadea que colapsou a economía estadounidense e provocou unha longa crise coñecida como a Gran Depresión. Esta crise tuvo as seguintes características:
- Os Bancos foron os máis afectados, 4285 crebas ata 1931. A creba dun banco provocaba a paralise da actividade dos seus clientes. Os Bancos, ao quedaren sen cartos , repatriaron os capitais investidos en Europa e desta maneira afundiron as institucións crediticias austríacas e moitas alemás, extendendo así a crise.
- O retroceso da economía norteameriana tivo efectos no comercio mundial. Este retrocedeu e retómanse políticas proteccionistas que non van ser eficaces, xa que estancaron o comercio durante os anos 30 e agravou e extendeu a crise.
- O afundimento da Bolsa provocou a destrucción de aforro e traduciuse nunha drástica redución de crédito, consumo e do investimento.
- O cese da demanda provocou a crise industrial, o aumento do paro e o descenso dos prezos (deflación) e esto tradúcese en miseria : doce millóns de parados, xente sen fogar, desnutrición, chabolismo...
- crise agraria- nun primeiro momento os prezos se mantiveron polas subvencións estatais e o agrícola parecía o único sector produtivo. Aumentou a produción pero o goberno non soportou a carga das axudas. En consecuencia, desplomáronse os prezos e todo o sector.
7. EXPANSIÓN DA CRISE AO RESTO DO MUNDO
A crise extendeuse rápidamente ao resto do mundo poidendo distinguir dous grupos de países: aqueles que dependen da exportación de materias primas aos países industrializados e os países europeos dependentes dos capitais estadounidenses.
O primeiro grupo foi o primeiro en sufrir os efectos da crise coa baixada fulminante dos prezos dos produtos o que supuxo a ruina da economía de moitos deles (Europa oriental, China, Latinoamérica, Sueste asiático).
En Europa os países máis afectados que dependían de capitais estadounidenses :
- Alemaña e Austria- foron os que máis sufriron a crise xa que
dependían para o pago de indemnizacións dos empréstitos británicos e estadounidenses. En Alemaña cae o nivel de producción industrial un 40%, os parados chegan a seis millóns. Este cataclismo débese fundamentalmente á retirada de cen millóns de marcos por parte dos americanos. Neste panorama prodúcese o ascenso do partido nacional-socialista de Hitler.
En Austria a Banca Credit Anstalt , que representaba o 70% dos fondos bancarios austríacos, suspende pagos. O pánico desatóuse entre os clientes que acudían a retirar os seus depósitos. A crise bancaria contaxiouse a Alemaña. O colapso do sistema bancario trouxo a quebra de empresas e a perda de capacidade de compra dos seus clientes.
Francia é o país menos sacudido pola crise, nin se reduciu tanto a producción industrial nin, en consecuencia, foi tanto o paro, pois no dependía tanto do capital norteamericano, a industrialización era menor e a súa agricultura estaba diversificada.
No Reino Unido a crise tampouco foi tan grave. Posúe un Imperio mundial, reservas de ouro nos seus dominios e ademáis se beneficia do abaratamento das materias primas que importa. Aínda que se reduciron as exportacións, manteñen a capacidade de consumo interno. Ademáis renováronse os sectores industriais obsoletos. Pero para sair casi indemnes da crise o goberno tivo que abandoar o patrón-ouro e devaluar a libra ademáis de adoptar políticas proteccionistas.
8- CONSECUENCIAS SOCIAIS E POLÍTICAS DA CRISE
O Capitalismo non coñecera nunca un retroceso tan espectacular e as consecuencias foron terribles:
- estancamento demográfico e incluso descenso pola baixada da natalidade.
- as migracións cara ás cidades cesan , os mesmo que as intercontientais.
- Dos grupos socias non todos saen igual parados: rentistas, propietarios e funcionarios gañan capacidade adquisitiva, ao manteren os ingresos e descencer os prezos; os proletarios sufren paro e baixadas salariais. Os accionistas aruínanse. Os profesionais liberais perden clientela.
Entre as masas proletarias a hostilidade cara o capitalismo tradúcese en folgas , manifestacións e incremento da forza dos partidos comunistas e socialistas.
As democracias parlamentarias se desacredita, e o temor a unha revolución comunista e o aumento dos sentimentos nacionais fixeron que os partidos de extrema dereita proliferaran e gañaran peso.
9- A SOLUCIÓN Á CRISE : “O NEW DEAL” DE ROOSEVELT
As primeiras medidas adoptadas contra á crise foron métodos tradicionais: políticas deflacionistas ( recorte de gasto público, reducción de créditos e baixada de prezos) pero esta política acentuou a crise. Tamén adóntanse medidas proteccionistas , o que foi negativo para o comercio tradicional.
Na Conferencia Económica Mundial de Londres de 1933 non se adoptaron políticas conxuntas.
Foi o economista inglés Keynes o que propuxo abandoar o liberalismo e adoptar una intervención estatal na economía para salvar a situación.
Nos Estados Unidos ese mesmo ano sae elexido presidente o demócrata Franklin Delano Roosevelt.
-A primeira medida a adoptar contra a crise foi a de sanear o sistema financieiro participando no capital dos bancos . A 2ª medida: devaluación do dólar para aumentar a inflación , o que foi u estímulo á economía.
-A política agrícola, ante a acumulación de excedentes, paga indemnizacións aos agricultores para que reduzan voluntariamente o volumen das colleitas. O efecto inmediato foi a recuperación dos prezos.
F.D Roosevelt
- Na industria estableceu medidas revolucionarias: aumento de salarios, reducción da xornada laboral a 40 horas e prezos máis elevados para correxir os descensos da depresión.
- Emprendeuse un programa de investimentos en obras públicas para relanzar a economía e crear postos de traballo.
- Créanse pensións de vellez e viuvez, seguros por incapacidade e subsidio por desemprego, sentando as bases do “Wellfare State” o Estado de benestar.
Deste xeito naceu unha masa de xente con certo poder de compra e paliáronse os efectos negativos da crise.
Para ver:
Películas sobre Estados Unidos e a crise do 29:
“Os intocables de Elliot Ness” de Brian de Palma (sobre a mafia e a Ley Seca”.
“Cinderella Man” de Ron Howard
“O intercambio” de Clint Eastwood.
"Las uvas de la ira" de John Ford
En Italia:
“Novecento” de Bernardo Bertolucci, sobre o ascenso de Mussolini.
martes, 9 de febrero de 2010
A Revolución Industrial
Check out this SlideShare Presentation:
A Revolución Industrial
View more presentations from nuriaccastelo.
sábado, 6 de febrero de 2010
The Industrial Revolution
Check out this SlideShare Presentation:
The Industrial Revolution
View more presentations from leonardstern.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
